Sem Dirks combineert een doorbraak in het profvoetbal met een studie Mandarijn
De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Sem Dirks, die direct na zijn huurtransfer van AZ naar VVV-Venlo een basisplaats heeft veroverd.
Door Chris Meijer
Sem Dirks woonde nog geen maand in Venlo toen hij in zijn nieuwe woonplaats direct met zijn neus in de boter viel. “Ja, meteen carnaval. Het was hier ontzettend druk. Dat is wel wat anders dan wat ik thuis gewend was”, lacht Dirks. De twintigjarige centrumverdediger trok op de allerlaatste dag van de winterse transferwindow van het vertrouwde Beverwijk naar Noord-Limburg, waar hij op vijf minuten van De Koel een woning heeft gekregen. “Het is even wennen, want het is totaal de andere kant van het land dan waar ik vandaan kom. Ik woon nu op mezelf. Dus ik moet zelf koken en dat soort dingen. Ja, dat gaat wel goed. Ik vind het eigenlijk wel leuk. Het gaat me ook wel goed af, moet ik zeggen.”
Dat hij in Venlo op eigen benen kwam te staan, vormde zowel een twijfelpunt als een motivatie om in januari op de valreep nog te kiezen voor een overstap naar VVV. Was Dirks toe aan een vertrek bij AZ? “Echt aan toe… Weet ik niet”, antwoordt hij na een korte aarzeling. “Ik was goed bezig bij Jong AZ. Maar ik denk dat dit een goede stap is voor mijn ontwikkeling. Op mezelf wonen en een andere omgeving, ik denk dat ik daar wel wat meer volwassen van word. Nee, het was geen makkelijke keuze. Het is toch twee uurtjes rijden. En ik was bezig aan mijn tiende jaar bij AZ, dat was toch een soort tweede thuis.”
AZ pikte Dirks al op elfjarige leeftijd op bij de amateurs van DEM uit Beverwijk. Lichting na lichting overleefde hij, maar in zijn laatste jeugdjaren dreigden twee zware blessures hem de weg richting het profvoetbal te versperren. Op zijn zestiende stond hij tien maanden aan de kant door een breukje in zijn bekken bij de aanhechting van zijn hamstring, vorig seizoen kampte hij een halfjaar lang met een knieblessure. “Dan zit je veel binnen, train je vaak individueel en daar ben ik zowel fysiek als mentaal sterker van geworden. Je moet het toch zelf doen en daar ben ik wat meer volwassen van geworden op jonge leeftijd. Misschien dat daardoor de overstap naar VVV ook wat makkelijker gaat.”
Dirks speelde totaal negentien wedstrijden in Jong AZ.
Dirks pakte de afgelopen jaren naast het voetbal een studie Mandarijn op. “Ik ben niet gaan studeren door die blessures”, verduidelijkt hij. “Dat was meer als afleiding. Je bent zo gefocust op het voetbal en het trainen. De combinatie met school ging me goed af en ik zocht een afleiding, dus ben ik Mandarijn gaan studeren. En dat doe ik nog steeds. Ik heb mijn boeken mee, dus dat kan ik blijven doen. Het is voor mijn algemene ontwikkeling best goed. Ik zoek graag een uitdaging en dit vond ik leuk, dus daar ben ik mee doorgegaan.” Met een lach: “Het is wat anders dan Duits, ja.”
Door de blessures liep zijn pad naar het eerste elftal van AZ echter niet zoals misschien gepland of gehoopt. Dirks maakte vorig seizoen namens Jong AZ zijn debuut in de Keuken Kampioen Divisie, maar kwam mede door de slepende knieblessure uiteindelijk tot slechts vier optredens. Trainer Maarten Martens deed in de eerste helft van dit seizoen aanmerkelijk vaker (totaal vijftien keer) een beroep op hem, al kon hij bij de Alkmaarse beloften niet altijd rekenen op een basisplaats. Het was een van de redenen waardoor hij direct enthousiast was toen VVV zich in de slotdagen van de winterse transferwindow meldde. “Daarna heb ik een goed gesprek gehad met de trainer (Jos Luhukay, red.) en hij gaf me veel vertrouwen, dus dat gaf me wel voldoening. De insteek was wel dat ik bij VVV meer zou gaan spelen dan bij Jong AZ. Het ligt niet voor de hand dat je iedere week speelt bij Jong AZ. Bij Jong AZ heb je een ontzettend grote selectie. De ene keer speel je wel en de andere keer speel je niet, omdat er dan gasten van het eerste terugkomen. Dat is lastig, want je wil gewoon spelen. Als je steeds meer wedstrijden gaat spelen, word je fitter en herken je situaties veel beter. En dan ga je makkelijker voetballen, dat is gewoon het grote verschil als je veel speelt.”
De voorlaatste wedstrijd van Dirks voor Jong AZ was toevalligerwijs tegen zijn huidige werkgever.
In dat opzicht heeft de overstap naar VVV goed uitgepakt, want voorlopig miste hij pas zestien minuten. “Of dat me verbaast? Tja, lastig te zeggen. Ik denk dat ik het goed heb gedaan en dan ben je alleen maar blij dat je mag blijven staan. Je weet natuurlijk nooit of je gaat spelen en de trainer kan dat ook niet garanderen. Maar de trainer gaf me wel gelijk vertrouwen en dat deed me goed. Het is alleen maar mooi dat het team dat ook goed draait.” Dirks – een linksbenige (‘dat heeft wel een voordeel’) centrumverdediger die naar eigen zeggen ‘hard in de duels, rustig aan de bal, technisch vaardig en inzichtelijk sterk’ is – haalt bij VVV zijn voordeel uit de eerdere ervaringen in de Keuken Kampioen Divisie.
“Ik kende het tempo en wist hoe er gespeeld wordt, het is toch een wat fysiekere competitie met wat meer volwassen gasten dan je gewend bent in de jeugd. Toen ik voor het eerst in de Keuken Kampioen Divisie speelde, merkte ik dat verschil wel. Dat ben ik nu wel gewend en dan speel je toch anders”, beaamt Dirks. Maar wat is dan in zijn ogen het verschil tussen VVV en Jong AZ? “De spelers met wie je speelt. Je speelt nu toch met wat oudere jongens, wat meer volwassen gasten. Daar leer je heel wat van. Dat verschil merk je vooral tijdens de trainingen, want het niveau van de Keuken Kampioen Divisie blijft hetzelfde. Het draait hier ook echt om winnen. Natuurlijk, bij Jong AZ ging het ook om winnen. Maar je was ook een opleidingselftal. Nu speel je in het eerste en dan is winnen het allerbelangrijkste.”
Dirks miste sinds zijn overstap naar VVV pas zestien minuten in zeven wedstrijden.
VVV heeft Dirks met een optie tot koop gehuurd van AZ. “Over de optie kan ik nog niks zeggen, want dat weet ik nog niet. Tot nu toe gaat het hartstikke goed, dus dat is alleen maar positief. Maar het is misschien te kort om te zeggen. Je weet niet hoe het gaat lopen”, zo wil Dirks niet te ver op de zaken vooruit lopen. Eerst wacht met VVV nog de jacht op een plek in de play-offs om promotie. De Venlonaren kruipen na de jaarwisseling langzaam maar zeker richting de plekken die aan het einde van het seizoen recht geven op deelname aan de nacompetitie.
Met Dirks in de basiself verloor VVV pas twee keer. “Laten we het niet op toeval houden”, grijnst Dirks met een knipoog. “Er zijn wel meer spelers bijgekomen: twee jongens van Jong FC Utrecht (Rayan El Azrak en Nick Venema, red.) en mijn vriend Richard Sedlacek (die nu overigens tot het einde van het seizoen uit de roulatie is met een enkelblessure, red.). Het is zeker fijn dat hij er ook is, dat voelt vertrouwd. Je bent toch met z’n tweeën, dus je bent niet zo snel alleen. Ik denk dat we met z’n vieren wel nieuwe impulsen hebben gegeven aan het team. We gaan vol voor de play-offs, dat sowieso. Ik denk wel dat het haalbaar is, we zijn goed bezig. Dat zullen we moeten vasthouden.” Als de resultaten met Dirks in de basis worden volgehouden, kan VVV een heel eind komen dit seizoen. Hij besluit lachend: “Ja, ja, dan zijn we misschien wel zo in de Eredivisie.”
