‘Als je wordt opgeroepen en zijn naam als coach ziet, word je daar wel blij van’
De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Jearl Margaritha, voor wie zijn huidige uitstekende vorm bij TOP Oss een beloning vormt voor jarenlange volharding.
Door Chris Meijer
Weggestuurd bij FC Groningen, weggestuurd bij FC Emmen, op negentienjarige leeftijd de stap naar de amateurs moeten maken, weggestuurd bij Almere City: de nog prille carrière van Jearl Margaritha kende reeds de nodige tegenslagen. Dus ja, de 21-jarige aanvaller – van nature een linksbuiten, die ook op de rechterflank of in de spits uit de voeten kan – erkent dat het wel als beloning of bevestiging voelt dat hij nu floreert bij TOP Oss. “Maar wel een kleine beloning, een kleine. Er zit nog meer in”, voegt Margaritha direct met een grijns toe. Na een doelpunt in de openingswedstrijd van het seizoen tegen Excelsior verliepen zijn eerste maanden bij TOP Oss wat wisselvallig. “Ik heb een tijdje op de bank moeten zitten en een blessure gehad, dat was mentaal een uitdaging. Maar als je kunt terugkomen zoals ik ben teruggekomen, is dat lekker.”
Dat houdt in het geval van Margaritha in dat hij eind november na nog vier wedstrijden op de bank te hebben gezeten een basisplaats veroverde, sindsdien geen minuut miste en met zeven doelpunten en zes assists een uitstekend moyenne kan overleggen. “Ik ben altijd een verrassende speler geweest, ik kan bepaalde dingen brengen die anderen niet kunnen. Maar ik moet moeite doen om dat eruit te kunnen laten komen. Als je steeds meer wedstrijden achter elkaar gaat spelen, wordt dat steeds makkelijker. Daardoor heb ik me ook wel wat anders ontwikkeld als speler”, geeft Margaritha toe. “Ik heb mentaal stappen gemaakt. Completer, in het rustig blijven in het veld. Als het even niet ging, verloor ik nog weleens mijn hoofd. Ik denk dat dit beter is. En ik kan beter mijn momenten kiezen, wanneer het goed is om een actie te maken en wanneer niet. Ik heb een beetje de ervaring en de slimmigheid gekregen, zeker op dit niveau. Daardoor kan je makkelijker tot goals en assists komen. Ik spiegel me graag aan Danjuma. Hoe hij speelt bij Villarreal, valt wel in de smaak. Ik ben zelf ook zo’n type speler, met acties, doelpunten en assists. Zijn spel ligt mij wel.”
Margaritha kwam al op zijn elfde in de jeugdopleiding van FC Groningen terecht, maar moest na drie jaar vertrekken bij de club uit zijn geboortestad. Na een jaar bij de amateurs van GVAV Rapiditas bood FC Emmen hem een nieuwe kans richting het profvoetbal. Margaritha trainde al op zijn zestiende mee met de hoofdmacht, maar moest in 2019 toch vertrekken zonder minuten in het betaald voetbal achter zijn naam. Een derde kans in het profvoetbal bleef nog uit, waardoor hij de stap terug naar de amateurs van VV Hoogeveen moest maken. “Het was zeker pittig om terug te gaan naar de amateurs, want je hoopt het eerste te bereiken bij FC Emmen. Als dat niet lukt, is het wel een klap. Het is een lastige periode geweest, maar ik dacht: oké, als ik het écht wil, moet ik op dit niveau laten zien dat ik er bovenuit steek en die stap hogerop wil.”
Margaritha speelde totaal negen wedstrijden voor Almere City, waarin hij één keer scoorde.
“Misschien krijgen andere jongens wel een tik in hun zelfvertrouwen, maar ik had dat eigenlijk niet. Ik denk dat ik het niveau aankan, zo dacht ik er toen ook over. Alleen is het wel vervelend als de trainers daar niet zo over denken. Ik ging uit van mijn eigen kwaliteiten en op dat vlak ben ik heel zelfverzekerd, dus ik wist zeker dat ik het nog zou gaan halen. Of het nu binnen één of drie jaar zou zijn. Na een halfjaartje was het al raak”, gaat Margaritha verder. Na zes maanden in de hoofdklasse verkoos Margaritha Almere City boven Go Ahead Eagles en PEC Zwolle. “Het heeft tijd nodig. Ik kwam vanuit de hoofdklasse en omdat ik in de voorbereiding beter presteerde dan verwacht, kwamen de verwachtingen wat hoger te liggen. Ze vergaten misschien daardoor wel dat ik vanuit de hoofdklasse kwam, een flink verschil qua niveau en spel. Daar heb ik het wel moeilijk mee gehad.”
Na een halfjaar bij Jong Almere City kreeg Margaritha al een kans bij het eerste elftal, voor wie hij direct in de eerste competitiewedstrijd van vorig seizoen zijn debuut maakte en totaal negen wedstrijden (twee basisplaatsen en één doelpunt) speelde. Mede daardoor werd hij in november 2020 voor het eerst opgeroepen voor de nationale ploeg van Curaçao, destijds nog onder leiding van Guus Hiddink. “Dat was heel bijzonder, want het is mijn moederland en heb daar veel familie. We hebben een paar spelers die in Engeland of Portugal voetballen, op een goed niveau. Dat krikt ook het niveau van de rest op. En de eerste keer dat ik werd opgeroepen was onder Guus Hiddink. Als je wordt opgeroepen en je ziet zijn naam als hoofdcoach, word je daar wel blij van. Er is sindsdien wel contact over en weer geweest, ik hoop dat ik zo snel mogelijk weer word opgeroepen en mijn eerste officiële interland kan spelen.”
Margaritha en Kay Tejan vieren een doelpunt in de thuiswedstrijd tegen Excelsiro (1-1).
Dat dit voorlopig nog de enige oproep voor Margaritha was, heeft te maken met het feit dat hij vorig seizoen na de winterstop bij Almere City naar de tribune verdween. “Bij Almere heb ik niet de kans gehad om mijn spel en de speler die ik echt ben te laten zien. Dat is nu wel het geval en ik denk dat ik dat nu ook laat zien. Het moest zo gaan, denk ik. Ik vind het meer dan prima dat ik hier terechtgekomen ben.” Nadat zijn aflopende contract bij Almere City afgelopen zomer niet werd verlengd, verdiende hij dankzij een succesvolle stageperiode een amateurcontract bij TOP Oss. “Dus ik moest zelf afdwingen dat ik erbij mocht komen. Ik heb altijd vertrouwen gehad, dat zeker. Ik kwam hier op amateurbasis, toen moest ik nog steeds bewijzen dat ik de speler ben of ga zijn die de club nodig heeft en graag wil hebben. Dat heb ik bewezen en ik denk dat ik het nog steeds bewijs.”
Margaritha bleek zich voldoende te hebben bewezen, want in januari zette hij zijn handtekening onder een tot medio 2024 lopend profcontract bij TOP Oss. “Het is niet zoals ik had verwacht. Ik denk dat ik misschien beter presteer dan veel mensen van me zouden denken. Tot nu toe gaat het de goede kant op voor mij”, knikt Margaritha, die samen met ploeggenoten Kay Tejan, Mees Gootjes, Ilounga Pata en Franslyn Nsingi in Veghel woont. “Het is heel anders, ik was eraan gewend om thuis te komen met mijn broertjes en zusjes in huis. Nu is het stil als ik thuiskom, dat is wel een verschil. Je moet er veel voor opofferen. Ik bel vaak met mijn ouders, broertjes en zusjes, al is dat niet hetzelfde. Dat is zwaar, maar ik heb het ervoor over. Je zal dit moeten overbruggen als je wat wil bereiken in je carrière.”
Heeft hij voor zichzelf een plan een plan wat hij wil bereiken in zijn carrière? “Ik zie wel wat er op mijn pad komt, ik geef natuurlijk honderd procent. Het liefst zou ik in Nederland willen blijven. Maar als mijn pad via het buitenland loopt: so be it”, antwoordt Margaritha bescheiden. “Mijn doel aan het begin van dit seizoen was zeven doelpunten en zeven assists, dus dat heb ik al bijna gehaald. Verder wil ik zo belangrijk mogelijk voor de ploeg zijn, zodat we zo hoog mogelijk kunnen eindigen en het seizoen goed kunnen afsluiten.” Met een lach: “Wat hier vooral rondgaat, is dat we boven Den Bosch eindigen. Dat heeft prioriteit. Maar de middenmoot zou prima zijn.”
