Iedere ploeg in de Keuken Kampioen Divisie heeft zijn eigen routiniers, de ervaren mannen die het elftal op sleeptouw nemen. In de rubriek Routiniers licht Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, een van deze ervaren spelers uit. Met deze keer aandacht voor Luigi Bruins, die Excelsior in zijn derde periode bij de club iets recht te zetten heeft.

“Nee joh, schrijf dat maar niet op”, lacht Bruins als hij een grapje maakt over hersteltrainer Mario Meijer. Ook de kantinejuffrouw en alle passerende medespelers kunnen een humoristisch plagerijtje van hem verwachten als ze de naar warme soep ruikende eetruimte van Excelsior betreden. De ervaren middenvelder lurkt ontspannen aan een proteïneshake na de training, maar de focus is meteen weer daar als het gesprek terechtkomt op de plek op de ranglijst. Excelsior wil direct promoveren en heeft halverwege de competitie nog geen plekje bij de beste twee bemachtigd. De ploeg heeft met Bruins, captain Sander Fischer, Thomas Verhaar, Jeffry Fortes en doelman Alessandro Damen in alle linies de nodige ervaring, terwijl trainer Ricardo Moniz ook over genoeg jonge talenten beschikt om een gooi te doen naar de titel in de Keuken Kampioen Divisie. “Het probleem is echter dat meer clubs die doelstelling hebben uitgesproken”, aldus Bruins.

De ploeg doet het vooralsnog prima tegen de op papier minder sterke tegenstanders, maar tegen directe concurrenten om de titel gaat het steeds weer mis. Zo verloor Excelsior dit seizoen al van NAC Breda, Jong Ajax en FC Volendam, terwijl koploper SC Cambuur zelfs al twee keer won van de Kralingers. Dat is niet goed genoeg, concludeert Bruins, die ook kritisch is op zijn eigen prestaties. Hij wordt door zijn coach tegenwoordig als centrale middenvelder geposteerd, waardoor hij niet zo vaak in scoringspositie komt als vroeger. “Ik ben blij dat ik alles mag spelen, maar heb dit seizoen pas een keer gescoord en een assist gegeven. Dat is karig, dus ik hoop dat ik na de winterstop wat meer mogelijkheden krijg. Het enige wat ik nu kan doen is zorgen dat ik mijn taken op het veld zo goed mogelijk uitvoer en het team daarmee help. De tong moet bij ons allemaal op de schoenen; zo hard moeten we werken voor elkaar. Alleen dan kunnen we promotie afdwingen.”

Het zijn woorden die passen bij een ploeg in vechtmodus. De Kralingers degradeerden afgelopen seizoen na zich jarenlang op indrukwekkende wijze te hebben gehandhaafd met een van de kleinste begrotingen in de Eredivisie. Daarom wordt het nu ook geen eenvoudige opgave om direct weer terug te promoveren en dat weet ook Bruins, die ooit als zesjarige begon bij de club en er zijn hele jeugd doorbracht. Na diverse omzwervingen streek hij er in 2014 weer neer om er vermoedelijk tot het einde van zijn carrière te blijven. “Zeg nooit nooit, maar ik weet wat ik hier heb en ik voel me er goed”, beaamt hij. Toch geeft de 32-jarige toe dat hij heel even twijfelde toen andere clubs afgelopen zomer naar hem informeerden. Bruins kon transfervrij vertrekken, maar besloot trouw te blijven. Excelsior is hem te dierbaar om zomaar weg te lopen na zo’n anticlimax. Tegelijkertijd biedt zijn ‘tweede thuis’ hem de kans om te werken aan een loopbaan na zijn spelerscarrière.

De creatieveling verkent nu al de mogelijkheden van het trainerschap voor als hij over enkele jaren een punt zet achter een loopbaan die hem diverse hoogte- en dieptepunten bracht. In seizoen 2005/06 won hij de toenmalige Gouden Gids Divisie met Excelsior en twee jaar later legde hij beslag op de KNVB Beker met Feyenoord. “Die prijzen beschouw ik toch wel als de hoogtepunten van mijn carrière”, aldus de middenvelder. “In het kampioensjaar bij Excelsior en in mijn eerste seizoen bij Feyenoord speelde ik alles. Vooral in De Kuip kreeg ik enorm veel vertrouwen van Bert van Marwijk. Ik beschouw hem echt als een toptrainer, de beste die ik ooit heb gehad. Dankzij hem kon ik belangrijk zijn, assists geven en doelpunten maken”, blikt Bruins terug. In de met 2-0 gewonnen bekerfinale schitterde hij tegen Roda JC met een voorzet op Denny Landzaat, die de bekerwinst inleidde in het jubileumseizoen van Feyenoord.

De wereld lijkt dan aan de voeten te liggen van jeugdinternational Bruins, die volgens diverse analisten op dat moment dicht bij een debuut in het grote Oranje is. Zo ver komt het echter nooit. In de Kuip volgde een roerige periode onder Gert-Jan Verbeek, die halverwege het seizoen werd ontslagen. Bruins moest geregeld op de bank plaatsnemen en was op jonge leeftijd nog niet bij machte om zijn zwalkende ploeg op sleeptouw te nemen. “Ik weet niet hoe dichtbij ik voor dat seizoen bij Oranje zat. Wel hoorde ik de geruchten, natuurlijk. Ik denk ook echt dat het erin gezeten heeft om voor Oranje te spelen, als ik die lijn kon vasthouden”, blikt hij terug. “Dat blijft natuurlijk jammer, maar het is ook niet zo dat het me steekt. Ik heb prachtige momenten gekend in het voetbal en geniet er nog steeds van.”

Een opleving leek in de zomer 2009 aanstaande toen Mario Been, de coach die Bruins liet debuteren bij Excelsior, zijn intrede deed in De Kuip. Bij Feyenoord is de middenvelder echter lang niet altijd verzekerd van een basisplaats onder Been. Bruins kon het niet verteren dat hij vaak zonder uitleg gepasseerd werd en vertrok uiteindelijk transfervrij bij Feyenoord om vervolgens te worden opgepikt door het op dat moment door Moniz getrainde Salzburg. De Oostenrijkse ploeg kampte met een blessuregolf en zag in de Nederlander een potentiële versterking. Uiteindelijk komt hij er slechts tot vier wedstrijden. “Het was een leuk uitstapje, maar ik was gewoon niet goed genoeg daar. Anders had ik het seizoen echt wel mogen afmaken”, concludeert Bruins, die daarna voor het eerst terugkeerde op het oude nest bij Excelsior. “Dat ging beter. We hadden te weinig kwaliteit om ons te handhaven, maar met mij erbij haalden we wel meer punten. Helaas was het te kort om degradatie te ontlopen”, aldus Bruins, die bij het ophalen van die nare herinnering even stilvalt.

Wat voor hem volgt is een avontuur bij het Franse Nice, waar de ploeg onder leiding van Claude Puel fraai, aanvallend voetbal op de mat legt en onder meer speelt tegen het Paris Saint-Germain van supersterren als Zlatan Ibrahimovic, Thiago Silva en Marquinhos. “Dat was echt een mooie tijd. De stad en het oude stadion van Nice waren prachtig, de voetbalfilosofie perfect en vooral met ex-Ajacied Darío Cvitanich kon ik goed opschieten. Echt een topgozer.” Het was ook een heel leerzame ervaring voor Bruins, die aangeeft ‘vooral in het spel zonder bal’ te zijn gegroeid in de Franse havenstad. “In Nederland zijn we heel erg gericht op techniek, terwijl je van buitenlandse trainers veel meer leert over het verdedigen en slim positioneren. Mitchell van der Gaag bracht dat ook mee vanuit Portugal”, doelt Bruins op de trainer met wie hij in zijn derde periode bij Excelsior te maken kreeg. De middenvelder kon zijn goede start bij Nice geen vervolg geven en zijn contract werd na anderhalf jaar beëindigd.

Excelsior sloot hem daarna voor de derde keer in de armen. Ditmaal duurt het verblijf veel langer dan negen wedstrijden, want hij is nu, vijf jaar later, een van de langst dienende selectieleden. Bruins is met al zijn ervaring een nuttige kracht op het veld, een gangmaker in de kleedkamer en een steeds belangrijker man in de jeugdopleiding. De club vertrouwt het hem toe om samen met Steven Karskens leiding te geven aan de Onder-13. “Die jongens gaan net van een half naar een heel veld, dus dat is een bijzondere periode”, geeft de routinier aan. Hij leert hen als een collectief te opereren, terwijl hij ook hamert op omschakelmomenten. Met succes, want de ploeg is al twee keer gepromoveerd onder zijn leiding en speelt nu in de hoogste afdeling. “Nu kunnen ze zich meten met de talenten van clubs als Feyenoord, Ajax, PSV, AZ en Sparta”, stelt Bruins. De trots is van zijn gezicht af te lezen als hij over zijn pupillen praat. Hij geniet van zijn werk naast het profvoetbal. “De diploma’s voor Trainer/Coach II heb ik al binnen en nu moet ik ervaring opdoen voor mijn UEFA A.”

Of er een toekomstig hoofdtrainer van Excelsior in hem schuilt, durft hij nog niet te zeggen. “Ik beleef er enorm veel plezier aan om die jongens iets te leren, maar ik moet eerst ontdekken wat ik precies wil. Met het volgende diploma mag ik in principe overal aan de slag, dus wie weet wat er gaat gebeuren”, besluit de middenvelder die dit seizoen als reserveaanvoerder al vier keer de band droeg bij het eerste. Voetballen staat bij hem voorlopig nog op nummer 1. Bruins heeft een contract tot de zomer van 2021 en wil graag positief afsluiten bij de club met wie hij in zijn carrière dus een keer promoveerde en twee degradaties meemaakte. “Die eerste was pijnlijk, maar voelde niet echt als mijn nederlaag omdat ik er maar een paar wedstrijden bij was. Vorig jaar was veel erger omdat ik er wel het hele seizoen voor heb gevochten met iedereen. Het ging desondanks te vaak fout. Het zou heel mooi zijn als we dat nu recht kunnen zetten.”