De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht om de twee weken een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Alexander Laukart, de uit Hamburg afkomstige middenvelder van FC Den Bosch.

 

“Ik kan beetje Nederlands praten, niet zo goed. Ik heb twee weken les gehad, maar mijn lerares is naar Australië vertrokken. Nu moet ik het een beetje zelf zien te leren.” Alexander Laukart begint uitbundig te lachen. Het gesprek met de vriendelijke Duitser van FC Den Bosch verloopt in een mengeling van Engels, Duits en Nederlands. “Ik kan alles goed verstaan, Nederlands is praktisch hetzelfde als Duits. De coach en de spelers praten in Nederlands tegen me en ik antwoord in het Engels. Bepaalde dingen zijn hetzelfde. Links, rechts, lopen, diepgaan.” Laukart, zoon van een Duitse vader en een Russiche moeder,  kwam in de laatste dagen van de transferwindow bij FC Den Bosch terecht. Met drie doelpunten en twee assists in zijn eerste vijf wedstrijden is de twintigjarige middenvelder uitermate sterk aan zijn dienstverband in de Brabantse hoofdstad begonnen.

 

“Niet verkeerd, nee”, grijnst Laukart. Hij is zich naar eigen zeggen razendsnel thuis gaan voelen in Den Bosch. “Het centrum lijkt een beetje op Hamburg, ik houd van het water en de kerken. Ik voel me hier thuis, dat gevoel kreeg ik eigenlijk direct. Het voelt alsof ik hier al jaren woon. Dat maakt het ook makkelijker om je plek op het veld te vinden, want dat is lastig als je niet goed in je vel zit. Je moet vrij in het hoofd zijn.” Het zag er lang niet naar uit dat Laukart in de laatste dagen van de transferwindow nog van club zou veranderen. Zijn contract bij FC Twente liep nog door en technisch directeur Ted van Leeuwen weigerde aanvankelijk mee te werken aan een vertrek. Na de thuiswedstrijd tegen FC Utrecht (3-1 zege), een dag voor de transferdeadline, toog Laukart naar het kantoor van Van Leeuwen.

 

“Ik zei: ‘Come on, ik wil spelen en dat is belangrijk voor me.’ Het was misschien hard, maar ik sta er wel achter en ik denk dat hij anders niet had besloten me te laten gaan. Uiteindelijk heeft hij ingestemd en zijn we uit elkaar gegaan, op een redelijke manier. Hij was er niet heel blij mee, maar ik moet ook aan mezelf te denken”, zo legt hij uit. Toen hij hoorde van de belangstelling van FC Den Bosch, was hij direct gecharmeerd. De Brabantse club bekeek hem in de wedstrijd tussen Jong Vitesse en Jong FC Twente (1-1) en nam vervolgens contact op met zijn zaakwaarnemer. “Het is niet zo dat actief zocht, maar ik keek wel om me heen naar de mogelijkheden. Niet alleen in Nederland, ook in Duitsland. Overal, eigenlijk. Als ik maar aan spelen kon toekomen. Toen Den Bosch kwam, had ik zoiets van: perfect, daar ga ik heen. Mensen moeten zien wat ik kan.”

Het betekende dat er na twee jaar een einde kwam aan de samenwerking tussen Laukart en FC Twente. In zijn eerste seizoen kwam de middenvelder nog tot acht optredens, maar het jaar daarna moest hij het stellen met slechts vijf wedstrijden. “Het eerste seizoen was goed, maar het tweede door blessures een stuk minder. Het is moeilijk terug te komen in de basis als het team al staat. Nu werd ik in de voorbereiding als linksback of centrumverdediger neergezet. Ik ben een offensieve speler, je kan me niet zomaar achterin zetten. Het zit in me dat ik graag doelpunten wil maken, vooruit wil spelen. Het is moeilijk als de mensen niet achter je staan, dat is een soort politiek. Het enige dat ik bij Twente kon doen, was trainen. Verder probeerde ik niet teveel na te denken, want het schiet niet op als je je constant druk gaat maken om het feit dat je niet speelt. Ik heb ervaring opgedaan in het seniorenvoetbal, dat neem je mee op het veld.”

 

 

Laukart maakte bij FC Twente zijn debuut in het profvoetbal, nadat hij drie jaar in de jeugdopleiding van Borussia Dortmund had gespeeld. Ondanks dat hij bij die Borussen had kunnen blijven om in het tweede elftal te gaan spelen, koos hij voor een overstap naar Nederland. “Als je het eerste daar wil halen vanuit de jeugd, moet je een wonderkind zijn. Je moet er direct staan en als je een of twee weken niet presteert, zit je zo weer bij het tweede. Dat ik voor een ander pad heb gekozen, heeft niks veranderd aan mijn ambities. Het maakt wat dat betreft niet uit waar ik nu speel.” Laukart maakte bij Borussia Dortmund deel uit van een uitermate talentvolle lichting, die drie keer op rij de Duitse dubbel wist te pakken. “In het laatste jaar van de Onder-19 speelden we de finale om het kampioenschap in het Signal Iduna Park, voor 33.000 mensen. Dat was een crazy game, het werd uiteindelijk beslist op strafschoppen. In de tweede helft van de verlenging had iedereen al kramp, maar we konden niet meer wisselen. Uiteindelijk scoorde ik nog in de strafschoppenserie. Het is mooi, 33.000 toeschouwers en de namen Bayern München en Borussia Dortmund. Maar het is anders dan spelen in het eerste elftal.”

FC Den Bosch is de zesde profclub in de nog prille loopbaan van Laukart. Hamburger SV was de eerste club die het talent van de dynamische middenvelder herkende. “Mijn ouders wonen op vijf minuten van het Volksparkstadion. Het is mijn droom ooit nog in dat stadion te kunnen spelen, dan kan ik op de fiets naar de wedstrijd. HSV is altijd mijn favoriete club geweest, maar op gegeven moment moest ik daar linksback gaan spelen in de jeugd. Toen zei ik: ‘Ik ga naar FC Sankt Pauli’. Heb ik daar een testtraining gedaan en drie dagen later speelde ik bij Sankt Pauli.” Op dertienjarige leeftijd liet Laukart vervolgens voor het eerst het ouderlijk huis in het vertrouwde Hamburg achter zich om bij VfL Wolfsburg te spelen. Bij ‘die Wolfe’ kwam hij in een internaat te zitten.

 

“Dat was op die leeftijd eigenlijk heel moeilijk. Na een jaar bij Wolfsburg zei mijn moeder: ‘Je bent te jong, kom terug naar huis’.” Laukart keerde terug bij Sankt Pauli, waar hij zich vervolgens binnen anderhalf jaar in de kijker speelde bij zowel Borussia Dortmund als RB Leipzig. “Mijn vader zei direct: ‘Ga naar Dortmund, dat is de juiste weg’. Of hij fan van Dortmund is? Hij is fan van mij, hij komt altijd kijken en vertelt het me ook eerlijk als het shit is. Ook al zou ik in de Sunday League spelen. Als ik voor RB Leipzig had gekozen, had hij ook achter me gestaan. Bij Dortmund zag ik de beste manier om een betere speler te worden en dat heeft uiteindelijk zo uitgepakt. Ik zat daar met minder spelers in een internaat, het voelde meer als familie. Er werd wel voor ons gekookt en gewassen, dat was anders toen ik bij Twente kwam.” Na afgelopen twee jaar alleen te hebben gewoond, woont Laukart nu samen met de van PEC Zwolle overgekomen Lars Miedema in Den Bosch.

 

“In het begin was het wel moeilijk om zelf te koken, schoon te maken en te wassen, maar op gegeven moment had ik door hoe alles werkt. Dat moet ook wel, want anders wordt mijn moeder boos als ze op bezoek komt. De eerste keer dat ik zelf gewassen had, was mijn shirt zo.” Laukart legt zijn hand net onder zijn borst. “Ik ging mijn moeder vragen waarom mijn kleren gekrompen waren, blijkbaar had ik veel te heet gewassen. Ik kijk ook weleens YouTube-video’s als ik honger heb. Niemand kan het me leren, dus ik leer het mezelf”, lacht de middenvelder. Hij geeft te kennen dat hij zich met de week meer thuis gaat voelen in Den Bosch. “Het is anders dan Enschede, ik voel hier andere energie. Ik vind dat de mensen heel warm zijn. Maar ik merk wat dat betreft niet heel veel verschil met Enschede. Holland is Holland, voor mij. Oké, Enschede ligt misschien twintig minuten van de Duitse grens, maar de taal en alle gewoontes zijn hetzelfde.”

Laukart heeft in Den Bosch zijn handtekening gezet onder een eenjarig contract, met een optie voor nog een seizoen. “Ik ben hier gekomen om de volgende stap in mijn carrière te zetten. Natuurlijk zijn doelpunten en assists mooi, maar het gaat om wedstrijden spelen. Dan zien we vanzelf wel wat er volgend seizoen gebeurt”, zo klinkt het ambitieus. Laukart is tevens uiterst kritisch op zichzelf en haalt de wedstrijd tegen Jong AZ (2-2) aan als voorbeeld. “Soms heb je dagen dat je geen idee hebt wat je aan het doen bent. Na de wedstrijd tegen Jong AZ was ik teleurgesteld. Ik wilde naar huis, slapen en met niemand praten. Maar daar komt er een nieuwe dag, je kan er niks meer aan veranderen. Ach, voetbal is week business. De ene week ben je Lionel Messi, de andere week ben je helemaal niets.”