De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Nikolas Agrafiotis, de spits van FC Dordrecht met Griekse én Servische roots.
Toen het TOTO KNVB Beker-duel tussen FC Dordrecht en FC Utrecht aan De Krommedijk zestien minuten oud was, besloot Nikolas Agrafiotis het vanaf een meter of 25 eens te proberen. Doelman Thijmen Nijhuis verkeek zich op het schot, die via zijn handen in de kruising terechtkwam. Daarmee is de ban voor Agrafiotis eindelijk gebroken. Of zoals hij het zelf in gesprek met RTV Rijnmond noemde: hopelijk is de ketchupfles nu geopend. Dat de twintigjarige spits in de eerste acht competitiewedstrijden nog niet tot scoren kwam, vormde voor hem een klein smetje op zijn start bij FC Dordrecht. Maar Agrafiotis wist van zichzelf dat wanneer er eenmaal een doelpunt in het net zou liggen, de rest snel zou volgen. Dat bracht hij tegen FC Utrecht al in de praktijk, want hij nam in het met 2-4 verloren bekerduel ook de tweede Dordtse treffer voor zijn rekening. In het duel met Jong FC Utrecht (0-3 nederlaag) bleef de ketchupfles vervolgens gesloten.
In de zoektocht naar, zoals hij het zelf noemt, ‘vlieguren’ kwam Agrafiotis afgelopen zomer in Dordrecht terecht. De in Den Bosch geboren spits speelde de afgelopen zes jaar in de jeugdopleiding van Vitesse, nadat hij was weggehaald uit de academie van de profclub uit zijn geboortestad. Vier seizoenen geleden maakte hij namens Jong Vitesse al zijn debuut in de Tweede Divisie en tijdens het bewind van Leonid Slutsky trainde hij verschillende keren met het eerste elftal mee. “Ik vond het heel leuk om met het eerste mee te trainen, om met jongens als Matavz, Bazoer en Bryan Linssen op het veld te staan. Slutsky is een leuke man, ook buiten het veld. Op het veld moest er vooral hard gewerkt worden. Het is niet zo dat ik persoonlijke gesprekken met hem heb gehad. Hij liet vaak jonge jongens meetrainen met het eerste.”
“In de trainingen waarin ik heb meegedaan, voelde ik dat het niveau hoog lag. Dat merk je vooral als je teruggaat naar de Onder-19 of Jong, dan gaat alles wat trager. Als je een aantal weken niet met het eerste meetraint, zak je weer terug qua niveau. Ik had wel ergens het gevoel: oh, het kan heel snel gaan. Het ligt ook helemaal aan jezelf, hè. Als ik iedere wedstrijd drie of vier keer scoor, kunnen ze niet om me heen. Maar ik was daar meer als aanvulling. Als het anders gelopen was met het beloftenteam, had ik bij Vitesse misschien wel het eerste kunnen halen. Maar ja, als je het niet ergens kunt laten zien… Matavz scoorde week in, week uit, het is moeilijk daar dichtbij te komen”, gaat Agrafiotis verder. Het afgelopen seizoen in Jong Vitesse ervaarde hij als tamelijk uitzichtloos. Het beloftenteam van de Arnhemmers trok zich terug uit de voetbalpiramide en was vorig jaar actief in de afgesloten belofentencompetitie.
“Dan speel je een keer in de drie weken. Er komen veel wissels van het eerste terug, je weet niet of je gaat spelen. Dat is een vrij uitzichtloze situatie. Vooral omdat we met vijf man moesten trainen. Dat is moeilijk en mentaal zwaar. Af en toe moesten we met de Onder-19 trainen, soms met vijf man, soms moest je het eerste elftal aanvullen. Je zit een beetje in niemandsland”, legt Agrafiotis uit. Mede daardoor besloot hij niet in te gaan om de aanbieding van Vitesse om zijn aflopende contract met één jaar te verlengen. “Ik heb nog met de nieuwe technische leiding (trainer Thomas Letsch en technisch directeur Johannes Spors, red.) gesproken. Ik moest bij de Onder-21 mijn wedstrijden gaan spelen, de trainer werkt veel met jonge spelers. Maar er was niet echt een traject om naar het eerste elftal door te stromen. Daardoor ging ik twijfelen, want ik wilde niet dat er komend jaar niks aan mijn situatie zou veranderen. Ik ben voor de Eredivisie nog niet geschikt, dus ik moet ergens vlieguren gaan maken. Als ik in een Onder-21-team blijf steken, maak ik niet de juiste vlieguren.”
Die bewuste afweging leidde Agrafiotis uiteindelijk richting de Keuken Kampioen Divisie. Er waren ook de nodige Eredivisie-clubs met belangstelling, maar dan moest hij wel in eerste instantie aansluiten bij het Onder-21-team of stond hij lager in de pikorde. “In de Keuken Kampioen Divisie kon ik wel bij een eerste elftal aansluiten. FC Dordrecht had het beste plan, daarom is mijn keuze daarop gevallen. Van de wedstrijdervaring word ik alleen maar beter. Toen ik bij Dordrecht op gesprek kwam, legde Harry van den Ham uit wat hij verwachtte van een spits. Ik heb in alle eerlijkheid gezegd dat ik dat nog moest leren. Maar Mark de Vries kon mij daar perfect bij helpen, dat is ook een reden dat ik de stap naar Dordrecht heb gezet”, zo verklaart hij de keuze voor FC Dordrecht. De Vries, oud-spits van onder meer FC Volendam, FC Dordrecht, Hearts, Leicester City, sc Heerenveen, ADO Den Haag en SC Cambuur, is sinds afgelopen zomer werkzaam als spitsentrainer op De Krommedijk. Dankzij zijn lessen leert Agrafiotis nu naar eigen zeggen de aspecten die een doorbraak bij Vitesse in de weg hebben gestaan.
“Ik ben een grote spits, maar vroeger heb ik op het middenveld gespeeld. Ik heb daardoor altijd veel dingen vanuit de beweging gedaan, met de bal aan de voet. Ik was nog niet echt een targetman, ik wist niet zo goed hoe ik dat moest doen. Door de lessen van Mark leer ik hoe dat moet: hoe ik mijn lichaam moet gebruiken, hoe ik de duels moet ingaan, wanneer ik weg moet blijven. Door die missende aspecten in mijn spel heb ik het bij Vitesse misschien niet gehaald of geen kans heb gekregen. Daarom heb ik bewust deze stap gezet.” Voorlopig is Agrafiotis een vaste waarde in het elftal van Van den Ham. Los van de wedstrijd tegen SC Cambuur die hij wegens ziekte aan zich voorbij moest laten gaan, stond de spits in tien wedstrijden aan de aftrap. Naast de twee doelpunten tegen FC Utrecht nam hij daarin twee assists voor zijn rekening.
De verrichtingen van Agrafiotis bij FC Dordrecht zullen ook buiten de landsgrenzen met de nodige aandacht gevolgd worden. Als zoon van een Griekse vader en een Servische moeder werd hij in 2016 al eens uitgenodigd voor Servië Onder-16. “Het was wel vreemd. Ik heb een Servische moeder, een Griekse vader en ben thuis gewoon Nederlands opgevoed. Af en toe kwam daar wel wat Grieks tussendoor, omdat mijn ouders allebei Grieks spreken. Servisch spraken we nooit thuis. De simpele dingen beheerste ik wel, ik kon me verstaanbaar maken. Maar je kunt niet zeggen dat ik vloeiend Servisch sprak. Dat is raar binnenkomen, want ik was de enige jongen vanuit het buitenland. Er spraken gelukkig wel wat jongens Engels, die namen me mee.”
“Stel dat er bij Oranje een jongen komt binnenlopen die niet zo goed Nederlands spreekt, dat is een beetje raar. Dat begreep ik toen ook wel. Ze hebben me niet buitengesloten, ik ben goed opgevangen. Die jongens zijn zó trots dat ze voor het Servische elftal spelen. Die passie zie je misschien iets minder in Nederland. Dat agressieve, een beetje Balkan-achtige, in het spel zorgde ervoor dat ik wel aan de bak moest. Het zit ook wel in mijn spel, ik houd ervan om harde duels te spelen”, gaat Agrafiotis verder over zijn ervaringen in Servië. In het verleden nam ook de Griekse bond al eens contact met hem op. “Een nationaal elftal is voor mij op dit moment niet het belangrijkste. Ik moet bij Dordrecht mijn minuten en doelpunten gaan maken, van daaruit moet ik de stap naar de Eredivisie gaan maken. Dan maak ik wel een keuze tussen een van de landen, ik heb niet echt een voorkeur. Het zou een eer zijn om een van de drie landen te kunnen vertegenwoordigen.”
Door zijn achtergrond bestaat er ook de nodige belangstelling van clubs uit Servië en Griekenland. Een overstap naar een van deze twee landen past voorlopig echter niet in het plan dat hij voor zichzelf uitgetekend heeft. “Ik zat voor mijn gevoel niet heel ver van het Eredivisie-niveau af. Maar ik heb de keuze gemaakt om zoveel mogelijk minuten te maken, mezelf te laten zien en dan de stap naar de Eredivisie te maken. Daarna wil ik een stap naar het buitenland maken, dat zou ik ideaal vinden.”
